در تاسوعا،گویی فرات از شرم تشنه لبان کربلا،جامه سیاه برتن دارد
مهمترین اتفاق روز تاسوعا، رد امان‌نامه یزیدیان توسط عباس بن علی(علیه‌السلام)، علمدار کربلا، است.
که بر خلاف عقیده رایج در این روز شهادت قمر بنی هاشم واقع نشده است. البته رخدادهای دیگری نیز در تاریخ مربوط به حوادث دشت کربلا حضور امام حسین(علیه‌السلام) و اهل بیت و یارانشان است. از جمله محاصره خیمه‌های سپاه امام حسین، ورود شمر ملعون به کربلا در منابع تاریخی آمده است: «تاسوعا روزی هست که حسین و اصحاب او در کربلا محاصره شدند. سپاه شامیان بر ضد آنان گرد آمدند. ابن زیاد و عمر سعد، حسین و یارانش را ناتوان شمردند و یقین کردند که دیگر برای او یاوری نخواهد داشت.
شمر بن ذی الجوشن با نامه ابن چندان در باب قتل امام حسین(علیه‌السلام) وارد کربلا شد. ابن سعد بر حسب آن نامه، مهیای قتل آن حضرت شد. از سوی دیگر، شمر ملعون برای حضرت عباس(علیه‌السلام) و برادرانش امان‌نامه آورد. آن لعین خود را نزدیک خیام با جلالت حضرت اباعبدالله الحسین رسانید و بانگ برآورد:« پسران خواهر ما کجایند؟ » ولی آن بزرگواران پاسخ ندادند.
امام حسین(علیه‌السلام) فرمودند: پاسخ وی را بدهید اگرچه فاسق هست. حضرت عباس(علیه‌السلام) در پاسخ فرمودند: «چه میگویی؟» شمر گفت: من از سوی امیر برای شما امان‌نامه آورده‌ام. شما خود را به دلیل حسین(علیه‌السلام) به کشتن ندهید. حضرت عباس (علیه‌السلام) با صدای بلند فرمود: نفرین خدا بر تو و امیر تو «و بر امان تو » باد. ما را امان میدهید در حالی که پسر رسول خدا را امان نباشد؟!»
در عصر تاسوعا امام برای به تعویق انداختن جنگ یک شب دیگر مهلت گرفتند. چون عمر سعد لشکر را حاضر جنگ با امام نمود و معلوم شد که قصد جنگ دارد، حضرت به برادرانش عباس(علیه‌السلام) فرمود تایک شب دیگر مهلت بگیرید. پس حضرت عباس(علیه‌السلام) نزد سپاهیان دشمن بازگشت و از آنها شب عاشورا را برای نماز و پرستش مهلت خواست عمر بن سعد در موافقت با این خواهش مردد بود و سرانجام از لشکریان خود پرسید: که چه باید کرد؟
قیس بن اشعث گفت: خواهش آنها را اجابت کن که به جان خودم قسم که آنها صبح فردا با تو خواهند جنگید.
گردآوری: بیگلری
منابع:
گزارش