بیمه دستی حمایتگر برای روزهای درماندگی
نگاهی به تقویم رسمی کشور نشان می‌دهد روز 13 آذر با نانم «روز بیمه» نامگذاری شده است.
گرچه تاریخچه بیمه ایران بیانگراست که 15 آبان سال 1314 آغاز فعالیت رسمی یک شرکت بیمه در ایران است اما روز رسمی بیمه در ایران، پس از تصویب قانون اداره امور شرکت‌های بیمه در تاریخ ۱۳ آذر ماه سال ۱۳۶۷ توسط بیمه مرکزی ایران، همین روز، یعنی 13 آذر، به عنوان روز بیمه در تقویم تعیین گردید.
از گذشته‌های دور بشر، محرومیت‌ها و کمبودهای بسیاری همچون بیکاری، بیماری، نقص عضو و حوادث ویرانگر را بر پیکرروح و ذهن برخی هم نوعان مشاهده و احساس کرده است و برای درمان، در پی راه‌هاي مستقل، کاربردی، محترمانه و مقرون به صرفه بوده است که یکی از بهترین آن‌ها، بهره‌مندی از خدمات بیمه است.
بیمه یکی از روش‌های مقابله با ریسک است. واژه بیمه، در لغت به اطمینان، ضمانت، حفظ و نگهداری در برابر حوادث و خطرات معنا شده و در اصطلاح، ضمانت مخصوصی است از جان یا مال که از قرن گذشته رواج یافته است. تعریف رسمی بیمه بدین صورت آمده است:« بیمه (Insurance) سازوکاری است که طی آن یک بیمه‌گر، بنا به ملاحظاتی تعهد می‌کند که زیان احتمالی یک بیمه‌گذار را در صورت وقوع یک حادثه در یک دوره زمانی خاص، جبران نماید و یا خدمات مشخصی را به وی ارائه دهد».
بیمه، در حقیقت روشی برای جبران خسارت است؛ یعنی با پرداخت مبالغ جزئی، اما در سطح گسترده و طولانی مدت، صندوقی برای اطمینان دادن به انسان‌هایی که ممکن است دچار آسیب و خسارت در شغل، تجارت، سرمایه‌گذاری، مسافرت، آتش‌سوزی و امثال آن شوند، فراهم می‌آید. از اینرو، بیمه روشی است که این نااطمینانی را به اطمینان تبدیل می‌کند. روشی که در واقع، وظیفه برنامه‌ریزی مالی خطر یا خطرپذیری را انجام می‌دهد و به مفهوم عام خود، آینده‌نگری است.
فعالیت بیمه‌ای در ایران از سال ۱۲۸۹ شروع شد. در این سال دو موسسه روسی با نام‌های نادژدا و قفقازمرکوری شروع به کار نمودند. پس از فعالیت این دو موسسه، تا سال ۱۳۱۴ خورشیدی، در حدود ۱۳ شرکت خارجی در بازار بیمه کشور فعالیت خود را شروع نمودند که از آن جمله می‌توان به شرکت‌های آلیانس انگلیس، یورکشایر انگلیس و اینگستراخ روسیه اشاره کرد.
ایده تشکیل یک شرکت بیمه ایرانی در سال ۱۳۱۰ توسط فردی ایرانی به نام دکتر الکساندر آقایان(که سابقه فعالیت در شرکت بیمه روسی نادژدا را داشت) به علی اکبر داور، وزیر مالیه وقت، مطرح شد و در ۱۵ آبان سال ۱۳۱۴، شرکت سهامی بیمه ایران با سرمایه دو میلیون تومان به عنوان اولین شرکت ایرانی بیمه تاسیس گردید. داور در این روز، پس از سخنرانی کوتاهی که در افتتاحیه این شرکت داشت، منزل مسکونی خود را تحت پوشش بیمه آتش‌سوزی درآورد و اولین بیمه‌نامه صادره ایرانی، در همین روز به نام وی به ثبت رسمی رسید. این بیمه‌نامه به عنوان اولین بیمه نامه صادره ایرانی محسوب می‌شود.
در یک تقسیم‌بندی کلی، بیمه به دو دسته بیمه‌های اجتماعی و بازرگانی تقسیم‌بندی می‌شوند. بیمه‌های اجتماعی، عمدتا بیمه‌های اجباری و ناشی از قانون هستند و مشخصه آن‌ها این است که شخص دیگری (مانند کارفرما) در پرداخت بخش قابل توجهی از حق بیمه مشارکت دارد. در بیمه‌های اجتماعی، حق بیمه به‌صورت درصدی از دستمزد تعیین می‌شود؛ در حالی که در بیمه‌های بازرگانی حق بیمه متناسب با ریسک تعیین می‌گردد. در ایران، سازمان تامین اجتماعی مهم‌ترین مرجع بیمه‌های اجتماعی است.
امروزه بیمه‌های مختلفی وجود دارند که هر یک خدمات و پوشش دهی خاصی را به بیمه گذاران ارائه می‌دهند. رایج‌ترین بیمه‌های کنونی بیمه تأمین اجتماعی، آزاد، آتش‌سوزی، حمل و نقل، عمر( بر اساس آن بیمه‌گذار طی مدت معینی حق بیمه پرداخت می‌کند و در عوض، بیمه‌گر متعهد می‌شود که در صورت فوت بیمه‌شده، ابتلا به بیماری‌های خاص و یا زنده ماندن، مبلغ معینی را به صورت یکجا و یا به صورت مستمری، به بیمه‌گذار، بیمه‌شده یا فرد تعیین شده از سوی وی پرداخت نماید)، حوادث(به مجموعه گسترده ای از بیمه‌نامه‌های فردی یا گروهی اطلاق می‌شود که طی آن افراد بیمه شده در مقابل بروز حوادث مختلفی از جمله تصادف، سقوط و غیره بیمه می‌شوند. منظور از حادثه، اتفاقات غیرعمدی و غیر قابل پیش‌بینی‌است)، بدنه اتومبیل، شخص ثالث(فردی است که در اثر وقوع حوادث مرتبط با وسایل نقلیه موتوری (مانند خودرو یا موتورسیکلت) آسیب می‌بیند؛ اعم از این که در داخل یا خارج از وسیله نقلیه باشند)، درمان، کشتی یا دریایی، پول(دو نوع پوشش بیمه‌ای پول وجود دارد: بیمه پول در گردش و بیمه پول در صندوق)، مسؤولیت (مسؤولیت مدنی آن است که شخصی که با دیگری رابطه‌ی قراردادی ندارد – یعنی قراردادی نبسته است- ولی به دیگری خسارت وارد کرده است و موظف به جبران خسارت می‌باشد، می‌گویند در برابر او مسؤولیت مدنی دارد یا ضامن است) مهم‌ترین تضمین بیمه‌گر در این نوع از بیمه، جبران خسارت‌های مالی و جانی در حوزه مسوولیت‌های مدنی بیمه‌گذار می‌باشد.
گردآوری: بیگلری
منابع:
گزارش