سوم شعبان، میلاد شفیع کائنات، امام حسین(ع)
امام حسین (ع) در شریف‌ترین و اصیل‌ترین خانواده‌ها به دنیا آمدند.
امام حسین(ع)، دومین شمس بیت خاندان نبوت و امامت، حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه (ع) در سوم شعبان سال چهارم ه.ق. در مدینةالنبی دیده به جهان گشودند.
در روزهاى اول يا هفتمين روز میلاد منوّرشان، امين وحى الهى، جبرئيل فرود آمد و گفت: " سلام خداوند بر شماباد اى رسول خدا ! اين نوزاد را به نام پسر كوچك هارون (شبير) (معنای عربى آن حسين(ع) ) خوانده مي‌شود نام بگذار . چون على(ع) براى تو به سان هارون براى موسى‌بن‌عمران(ع) است، جز آن كه تو خاتم پيغمبران هستى " . و به اين ترتيب نام عظیمالقدر حسين(ع) از جانب پروردگار عالمیان، براى دومين فرزند بانو دو عالم، حضرت فاطمه (س) انتخاب گردید. در روز هفتم ولادتشان، حضرت فاطمهةزهرا(ع)، گوسفندى را براى فرزندشان به عنوان عقيقه انتخاب کردند و هم وزن موى سر فرزند نور، نقره صدقه دادند.
کنیه امام حسین(ع) «ابو عبدالله» و کنیه‌ی مخصوصشان «ابوعلی» است. امام سوم شیعیان(ع) همچنین ملقّب به القاب بسیاری هستند از جمله: الشهید السعید، الامام الثالث، رشید، طیّب، وفیّ، مبارک، سبط، تابع لمرضاه الله (پیرو خشنودی خدا)، الدلیل علی ذات الله (راهنما به ذات خدا) که البته مشهورترین لقب امام «زکیّ» است. با بررسی منابع تاریخی مشخص می‌شود که شریف‌ترین لقبشان لقبی است که پیامبر گرامی اسلام(ص) برای ایشان و برادرشان، امام حسن(ع) انتخاب نمودند: «انّ هما سیّدا شباب اهل الجنّه: حسن و حسین دو آقای جوانان اهل بهشت‌اند». بنابراین، «سید» شریف‌ترین لقب امام حسین(ع) می‌باشد.
در تقویم ایران، روز سوم شعبان سالروز ولادت امام حسین(ع) به عنوان روز پاسدار نامگذاری شده است که امسال مصادف با روز یکشنبه 15 اسفند 1400 است.
به مناسبت میلاد افتخار جهانیان، ثارالله(ع) نیکوست مطلب فوق به کلامی از امام حسین(ع) ختم شود: " فرزندم! در مسیر حق استوار و ثابت باش گرچه تلخ و سخت باشد"( الکافى، ج. ۲، ص. 28).
گردآوری: بیگلری
منابع:
گزارش