شعار امسال روز جهانی مبارزه با مواد مخدر«پرداختن به چالش‌های موادمخدر در حوزه سلامت و بحران‌های بشری»
شعار امسال روز جهانی مبارزه با مواد مخدر یعنی 26 ژوئن که مصادف با 5 تیر ماه سال 1401 می‌باشد، با عنوان« پرداختن به چالش‌های موادمخدر در حوزه سلامت و بحران‌های بشری » بیانگر مشکل‌آفرینی جدی اعتیاد به مواد مخدر برای بهداشت جامعه در ابعاد مختلف جسمی، روحی و روانی است که توانایی کار و فرصت‌های سازندگی را در افراد و اقشار مختلف به ویژه نسل جوان کشور تضعیف و از بین می‌برد.
معضل اعتیاد به مواد مخدر، بلای خانمان‌سوزی است که افراد و به تبع آن خانواده و سایر لایه‌های جمعیت را از ابعاد مختلف گرفتار می‌سازد. بهداشت روانی فرد معتاد هم‌راستا با صدمات جدی جسمی،به خصوص اختلال در عملکرد مغز، به طور جدی در خطر خواهد بود. از لحاظ جسمانی مهم‌ترین محل تاثیر مواد مخدر بر مغز است. در مغز گیرنده‌هایی وجود دارد که این مواد بر آن‌ها اثر سوء و تخریب‌کننده دارند. از سوی دیگر سلامت روان و سوءمصرف مواد مخدر دو امری هستند که هرگز در کنار هم اتفاق نمی‌افتند. تاثیر مواد مخدر بر سلامت روان به دو دسته بلند مدت و کوتاه مدت تقسیم می شود.
اثر کوتاه مدت مصرف مواد مخدر بر سلامت روان می‌تواند چیزی شبیه به لذت بردن و شادی آنی باشد. فرد پس از مصرف مواد مخدر برای مدتی کوتاه، احساس عجیب و خوشایندی خواهد داشت؛ اما غافل از اینکه پیامدهای ناخوشایند پایداری مانند 1- اختلال اضطراب با عوارض افزایش ضربان قلب، تعریق، لرزش، تنفس کوتاه و تند 2- روان‌پریشی و هذیان‌گویی که با دیدن و شنیدن اشباح همراه است و خطرات بسیاری را برای مصرفکننده و اطرافیان او ایجاد خواهد کرد. 3- اختلال خلقی که منجر به افسردگی، غم‌زدگی، تحریک‌پذیری، خستگی، از دست دادن حس لذت، شیدایی، توهمات، رفتارهای تکانشی و هجوم افکار را تجربه خواهد کرد. درصورت ادامه مصرف مواد مخدر در بلند مدت، مشکلات مذکور به مرحله حاد می‌رسند و باعث بیماری‌های روحی و روانی شدید در مصرفکننده می‌شوند.
خانواده پس از فرد مبتلا، بیشترین صدمات را متحمل می‌شود که بارزترین آن‌ها نابسامانی و آشفتگی اعضای خانوادگی، مخدوش و محدود شدن روابط خانودگی، عدم تربیت صحیح فرزندان، رفتار خشونت‌آمیز خانوادگی، تضعیف فرهنگ اجتماعی و اقتصادی، افزایش آمار طلاق و کاهش تمایل به ازدواج می‌باشد.
با در نظر گرفتن گفته‌های فوق باید توجه داشته باشیم که تجربه شاید بیش از یک قرن تللاش و تحقیق دانشمندان این حوزه بیانگر این است که برای مبارزه با پدیده شوم مصرف مواد مخدر و درمان معتادان، تلاش نهادهای دولتی و یا سازمان‌های مردم نهاد به تنهایی و بدون همکاری‌های دوجانبه نتایج مطلوبی را با هدف پیشگیری از افزایش تعداد مبتلایان ثمر نخواهد داد؛ به بیان واقع‌بینانه‌تر، « پیشگیری » از نیازهای اولیه در تحقق روش بسیج و مشارکت همگانی و همسو شدن برنامه‌های دولت و کمک‌های سمن‌ها و نیز آحاد جامعه در مبارزه با مواد مخدر است. آموزش و آگاه‌سازی نوجوانان، جوانان به ویژه پسران، بانوان و همه اقشار جامعه درباره شناخت اثرات زیانبار انواع مواد مخدر سنتی و جدید یعنی داروهای روانگردان از یک سو و همچنین آموزش و تقویت مهارت‌های صحیح زندگی فردی و جمعی، فرزندپروری، شغلی و در کل ارتقاء و بهبود رفتارهای تاب‌آورانه از طریق افزایش آستانه تحمل افراد از بهترین و مهم‌ترین روش‌های پیشگیری از اعتیاد هستند. مشارکت منسجم شهروندان و تقویت و حمایت از خدمات مراکز اجتماعی و سازمان‌های مردم‌نهاد در امر پیشگیری و مبارزه با مواد مخدر امری اجتناب‌ناپذیر می‌باشد. این سازمان‌ها با برگزاری دوره‌های آموزشی و بهره‌مندی از کارشناسان و متخصصان قادر هستند در عمل به ارتقاء شاخص‌های سلامت روان جامعه، پیشگیری از بروز تنش‌های خانوادگی و اجتماعی و مدیریت آن‌ها، پیشگیری ازخشونت‌های خانوادگی مانند همسرآزاری، کودکآزاری و کنترل عوامل خطر مانند خودکشی و درمان برخی از مشکلات و بیماری‌های روانی مانند اختلالات افسردگی و اضطراب در مقابله با اعتیاد و عوارض آن کمک کنند.
در پایان اشاره‌ای کوتاه اما مهم، ضروری است و آن اینکه نظام جمهوری اسلامی چندین دهه است که برای ریشه‌کن کردن قاچاق و مصرف مواد مخدر برنامه‌های مدوّن بسیاری را با صرف میلیاردها تومان اعتبار به اجرا درآورده است که علیرغم کسب موفقیت‌هایی چشمگیر اما همچنان تا رسیدن به مرحله دستیابی به موفقیت نهایی، راهی طولانی را پیش رو دارد و دلیل این سخن، درگیری شدید ایران، که عزم جدی برای مبارزه با مواد مخدر دارد، در مبارزه با « جنگ نرم » است. در حقیقت اکنون بیشترین مبارزه با کشور ما از سوی ابرقدرتها، بحث جنگ نرم است و یکی از ابزارهای دشمن در آن تزریق مواد مخدر در بین جوانان و گسترش اعتیاد است.
تحقیق و تنظیم:بیگلری
منابع:
yun.ir/cfa9v5
yun.ir/zfils3
yun.ir/9yIt33
yun.ir/z9vc4q
گزارش