۱۷ اسفند سال۱۴۰۰ شمسی میلاد امام العابدین، حضرت سجاد(ع)
هفدهمین روز اسفند سال 1400 مصادف با فرخنده زادروز ولادت علی‌بن‌حسین(ع) می‌باشد.
اقوال تاریخی، روز پنج‌شنبه، پنجم شعبان‌المعظم سال 38 ه. ق. را زمان میلاد چهارمین امام برحق شیعیان معرفی می‌کنند. کلیه‌ی منابع حدیثی و روایی زادگاه این امام همام(ع) را شهر مدینةالنبی می‌دانند.
پدر ارجمند امام سجاد(ع)، سيد الشهداء، امام حسين(ع) مى‌باشند و مادر بزرگوارشان، شهربانو، دختر يزدگرد - آخرين شاه ساسانى – مى‌باشند. این بانو طى فتوحات شهرهاى ايران به دست اعراب به اسارت درآمدند و از ايران به مدينه انتقال داده شدند. شاهدخت ایرانی در شهر مدینه با حمايت اميرالمؤمنين، امام علی(ع)، آزاد گردیدند و به همسرى سیدالشهدا در آمدند و افتخار مادری امام زين‌العابدين(ع) را کسب نمودند و به این ترتیب، نه امام معصوم (ع) از نسل ایشان عرصه گیتی را به قدوم خود متبرّک نمودند.
مشهورترين كنيه سیدالساجدین(ع) ابوالحسن و ابو محمد است. ابوالحسين، ابوعبدالله و ابوالقاسم دیگر کنیه‌های ایشان ذکر شده‌اند. همچنین از القاب این امام بزرگوار می‌توان به زين‌العابدين، سيدالعابدين، سجاد، ذوالثفنات، قدوه‌الزاهدين، سيدالمتقين، امام‌المؤمنين، زين‌الصالحين، منارالقانتين، الزكى، الامين و سيدالمجتهدين نام برد که معروف‌ترین آن‌ها سجاد و زين‌العابدين(ع) هستند. يكى از اسامی كه امام سجاد(ع) را با آن مى‌خواندند «ابن‌الخيرتين» است که دلیل اين نامگذارى سخنى است که به پیامبر گرامی اسلام(ص) نسبت داده شده است: " در ميان عرب، نسل قريش و در ميان غيرغرب ، فارسيان نمونه‌اند " .
پس از شهادت امام حسین(ع) در محرم سال شصت و يك ه.ق.، منصب الهی امامت به امام چهارم، حضرت سجاد(ع) واگذار گردید. امامت حضرت سيدالساجدين(ع) از سال 61تا سال 95 ه. ق. ادامه یافت.
شخصیّت امام سجاد(ع) با علم الهی خود و دریافت تعالیم معنوی از پدر بزرگوارشان مزیّن به رفتار شایسته و خلق نیکویی بودند که سبب شد محاسن و خیرات اخلاقی والایی، به ویژه عبادات خالصانه‌شان به درگاه ربوبی معبود، در وجود مبارک‌شان تبلور یابد. شرح تعدادی از این خصایل برجسته و فضایل نیکو بدین‌گونه است: عبادت(شب را مرکبی برای رسیدن به معبود قرار می‌دادند)، نیایش‌های شبانه‌روزی و اشک‌های بی‌پیرایه‌ای که به بارگاه پروردگار تقدیم می‌نمود، گذشت و بردباری(امام(ع) در برابر ناملایمات اطرافیان خویش، بردبار بودند و هرگز به ایشان عتاب نمی‌کردند؛ بلکه با آرامش، آنان را عفو می‌فرمودند. ایشان به نقل از پیامبر(ص) می‌فرمودند: " به خدایی که جانم در دست اوست، دو چیز با هم جمع نشده‌اند که بالاتر از بردباری همراه با علم باشند " )، انفاق(ایشان پس از حادثه جانسوز کربلا، بر زخم‌های شیعه مرهم گذاشتند، به فقیران رسیدگی نمودند و با آن‌ها همدلی و مهربانی نشان دادند)، مهربانی و مهرورزی امام زبانزد همگان بود، ارشاد(امام سجاد(ع) همواره در اندیشه‌ی هدایت امّت جدشان بودند)، امرار معاش(امام سجاد(ع) هرگز بار خود را بر دوش دیگران نمی‌انداختند و می‌فرمودند:" هر کسی تلاش کند تا روزی حلالی به دست آورد، پس آن روزی از طرف خداوند جلیل و عزیز صدقهای برای اوست " . امام زینالعابدین(ع) در کلامی وزین و آگهی‌بخش می‌فرمایند: " هشدار که منفورترین مردم نزد خداوند کسى است که سیره امامى را برگزیند ولى از کارهاى او پیروى نکند "(الکافى، ج. ۸، ص. ۲۳۴).
گردآوری و تنظیم: بیگلری
منابع:
گزارش